strona główna / czytelnia / wszystkie artykuły / Wstęp do Biuletynu zawierającego materiały z II Ogólnopolskiego Spotkanie Prasy Parafialnej
Wstęp do Biuletynu zawierającego materiały z II Ogólnopolskiego Spotkanie Prasy Parafialnej
(II Ogólnopolskie Spotkanie Prasy Parafialnej - 1994 r.)
ks. kan. Tomasz J. Król
Kościół łączy w sobie dwie zasady: nova et vetera. Kościół stary długowiecznością, ale wciąż młody, nowy i świeży inspiracją Ewangelii. Ta inspiracja skłania do ciągle nowego odczytywania Radosnej Nowiny w kontekście nowych czasów i nowych zadań. Ta wreszcie inspiracja przynagla do szukania nowych form w przekazywaniu Ewangelii.
II Ogólnopolskie Spotkanie Prasy Parafialnej aż nadto ukazało zrozumienie u wielu duchownych i świeckich mocy tej inspiracji. Otwierając nasze forum przytoczyłem słowa papieża Jana XXIII: "Kościół nie jest muzeum archeologicznym, ale starożytnym źródłem, które daje wodę dzisiejszym pokoleniom, tak jak dawał pokoleniom przeszłości. [...] Nie jesteśmy tu na ziemi po to, by strzec muzeum, ale by uprawiać ogród kwitnący życiem i przeznaczony dla przyszłości pełnej chwały" (Leone Algisi - Jan XXIII, Warszawa 1964, str. 420). Dzisiaj, po zakończeniu Spotkania i pewnych refleksjach wydaje się, że wszyscy uczestnicy tak właśnie pojmują i odczytują swoje zadanie i zaangażowanie w redagowanie i wydawanie pism parafialnych. "Słudzy Słowa" świadomi powagi tej funkcji pragną, by Ewangelia prezentowana na łamach prasy parafialnej "swoim" przez "swoich" była przyjęta. Ponadto wyczuwają potrzebę integracji podzielonego i rozbitego społeczeństwa. I tu potrzebna jest właściwa informacja dotycząca życia wspólnoty parafialnej.
Zbyteczne są obawy, że prasa parafialna może zagrozić prasie profesjonalnej lub konkurować z nią. Co najwyżej może ją ubogacić i dopełnić, jeśli ta ostatnia zechce z doświadczeń prasy parafialnej skorzystać. Prasa parafialna zaś może po- móc w promowaniu prasy profesjonalnej. Zamiast więc lęku potrzeba mądrej współpracy. Słowo Archidiecezji Gnieźnieńskiej z dnia 25.11.1994 r. zwraca się do redaktorów pism parafialnych z zaproszeniem: "Zachęcamy..., by o swoich sprawach z nami, a przez i z całą archidiecezją się dzielić. Nie traktujcie nas jako konkurencji, zagrożenia dla Waszego istnienia. Każdy z was poprzez swoje parafialne pismo wnosi bardzo dużo w życie wspólnoty".
II Ogólnopolskie Spotkanie jeszcze raz potwierdziło potrzebę okresowych spotkań roboczych. Grzegorz Niemyjski w miesięczniku dekanatu Legnica-Wschód "Głos" pisze: "Po warszawskim spotkaniu oczekiwaliśmy konfrontacji "Głosu" z innymi gazetami lokalnymi oraz pomocy w problemach związanych z wydawaniem gazety. Nie rozczarowaliśmy się. Program był tak bogaty, że mogliśmy uzyskać odpowiedź na nasze pytania". Elżbieta Mańka z mogileńskiego "Benedictum" pisze na łamach ww. "Słowa": "Co nam dało spotkanie redaktorów prasy parafialnej? Myślę, że wyjechaliśmy z Warszawy z poczuciem większej integracji z sobą oraz umocnieni we wspólnocie z tymi, którzy próbują swych sił jako dziennikarze lokalnych pism. Towarzyszy mi poczucie, że nie jestem odosobniona w problemach redakcyjnych, a wymiana doświadczeń pozwala na zmniejszenie trudności oraz udoskonalenie zarówno pod względem treści, jak i formy" .
Jako gospodarz Spotkania i jego organizator cieszę się z cieszącymi. Ale mam świadomość, że najlepsze intencje bez pomocy innych nie wydałyby owoców. Dlatego też wyrażam najserdeczniejsze podziękowanie Ich Ekscelencjom ks. bp Adamowi Lepie i ks. bp Janowi Chrapkowi za obecność i wniesiony wkład: homilię, wykład i dzielenie się świadczeniami. Dziękuję za pomoc w zorganizowaniu spotkania Redakcji "Słowa - dziennika katolickiego", Katolickiej Agencji Informacyjnej (KAI), a szczególnie Redaktorom, p. Jerzemu Marlewskiemu i p. Marcinowi Przeciszewskiemu. Panu Marcinowi Przeciszewskiemu dodatkowo za interesujący referat. Dziękuję za wykład p. prof. dr hab. Alinie Słomkonwskiej0 z UW oraz ks. mgr Krzysztofowi Gonetowi z WSMD w Warszawie. Wypada też podziękować wszystkim, którzy w tych dniach okazali nam swoją życzliwość i pomoc.
Niech te materiały pomogą nam jeszcze raz przeżyć tamte dni, niech też jeszcze bardziej pobudzą nasze wysiłki do szerzenia Ewangelii. A Bóg-Ojciec Słowa przedwiecznego niech nam błogosławi.