Współpraca Polskiego Związku Kobiet Katolickich z prasą parafialną

red. Maria Wilczek - Prezes Polskiego Związku Kobiet Katolickich 

Dziękując serdecznie za zaproszenie na obrady sesji, pragnę zapewnić Państwa o pełnym zrozumieniu przez nasz Związek roli prasy parafialnej dla kształtowania oblicza nie tylko tej małej ojczyzny jaka jest parafia, ale poprzez nią i tej wielkiej, o której wielkości decydują światli i dobrzy Polacy. Radość z tego spotkania jest tym większa, że poza wspólnotą wielu naszych dążeń łączy PZKK i Ogólnopolskie Stowarzyszenie Prasy Parafialnej również osoba ks. Tomasza Króla, który będąc Prezesem OSPP jest także duszpasterzem naszego Związku. Sądzę, że ten fakt dobrze wróży rozwojowi naszej współpracy.

Pozwólcie Państwo, że najpierw przedstawię nasz Związek, jego zadania, ale i idee, które decydują o jego obliczu.

Wspólnota Katolicka Polski Związek Kobiet Katolickich jest pierwszą o zasięgu krajowym organizacją kobieta katolickich powstałą w okresie powojennym. Została zarejestrowana w Sądzie Wojewódzkim 8 października 1990 roku (początkowo jako Polski Związek Zwykłych Kobiet).

W okresie przedwojennym istniał cały szereg organizacji kobiecych, nie tylko o charakterze religijnym, ale również związanych z działalnością społeczną i byłoby dziwne gdyby w polskim krajobrazie - kiedy zaistniały możliwości niezależnego zrzeszania się - nie powstał związek broniący takiej wizji kobiety, jaka nakreślona jest w Ewangelii, jaką reprezentowały nasze wspaniałe matki, babki, prababki, które w najtrudniejszych okresach dla Polski potrafiły uchronić model chrześcijańskiego wychowania, potrafiły uchronić rodzinę. W naszej działalności chcemy sięgać do takich tradycji polskich domów.

Paragraf pierwszy naszego statutu, zaakceptowanego przez Prymasa Polski Józefa Kardynała Glempa i zatwierdzonego przez Sąd głosi iż Związek "działa zgodnie z etyką katolicką i nauką Kościoła kultywując polskie tradycje narodowe i społeczne". Przyjęłyśmy jako kierunki działania:
- Integrowanie polskich kobiet dla tworzenia wspólnoty katolickiej;
- Dążenie do pogłębienia formacji religijnej kobiet;
- Tworzenie ruchu obrony przed degradacją polskiej rodziny i kobiety;
- Obronę dzieci i młodzieży przed deprawacją;
- Działanie na rzecz podnoszenia kultury w Polsce i rozwijania potrzeb kulturalnych;
- Formowanie poglądów, opinii, ocen i wypowiadanie ich na forum publicznym;
- Działanie w duchu "Caritas".

Celem nadrzędnym naszych działań jest oczywiście dbałość o rodzinę i właściwą pozycję kobiety w rodzinie i społeczeństwie zgodną z danym jej przez Boga powołaniem. Uważamy, że jego istotą jest macierzyństwo. Chociaż dla niektórych kobiet ma ono wymiar wyłącznie duchowy, każda jest powołana do troski o człowieka, a więc i troski o dobro rodziny.

Bóg powierzył kobiecie specyficzną rolę w przekazywaniu daru życia, życia, które jest święte od początku aż po jego naturalny kres i od początku do końca jest czymś więcej niż tylko zjawiskiem biologicznym. Stąd szczególnym zadaniem kobiet jest - strzec życia tak w sensie biologicznym jak i duchowym. Zarówno własnej rodziny jak i narodu.

Uważamy, że przekazanie dziecku życia tak biologicznego jak i duchowego, włączenie go w kulturę i tradycję poprzednich pokoleń, otwarcie go na Boga i ludzi, tworzenie domu, którego ład i piękno odbijają ład i piękno wewnętrzne jego mieszkańców, stanowią najważniejszą twórczość kobiety, najpełniejszą formę jej samorealizacji. Stąd uważamy za konieczną walkę z groźnym społecznie mitem, że macierzyństwo, proces wychowania dzieci są ograniczeniem możliwości rozwoju kobiety. Pragniemy pomóc kobietom w odnalezieniu własnej tożsamości, wyzwolenia ich z presji bycia "naj", konieczności stawania się kobietą sukcesu. Jesteśmy przeciwko wszelkim próbom skonfliktowania świata mężczyzn i kobiet, siania między nimi wrogości, a także przeciwko wszelkim tendencjom unifikacji płci. Chcemy być dla kobiet znakiem nadziei tak potrzebnej w życiu indywidualnym i zbiorowym. Wiemy jak wiele tkwi w kobietach nieujawnionej energii, sił, inwencji, a równocześnie często żyją one w izolacji i osamotnieniu. To poczucie osamotnienia, braku wiary w siebie jest jednym z najbardziej dojmujących doznań kobiety współczesnej. Ofiarowanie jej wspólnoty i sensu działania w duchu Ewangelii jest często jednym z najbardziej pożądanych darów. Tak więc jedno z naszych zadań to uruchomienie na szeroką skalę kobiecej aktywności, solidarności, wykraczającej daleko poza rodzinne kręgi, utworzenie wielu "pomostów przyjaźni" pomiędzy poszczególnymi kobietami, a także wspólnot kobiecych zdolnych do skutecznego działania. Ponad to katolickie kobiety, które starają się być blisko Kościoła, żyć Ewangelią, nie nauczyły się jeszcze stowarzyszać, wyrażać swojego zdania na terenie parafii, samorządu lokalnego, komitetów rodzicielskich. Rodzina jest najważniejszym zadaniem, najbliższym polem działania, ale właśnie w imię dobra rodziny należy włączyć się często w nurt życia społecznego. I w tym zadaniu miałybyśmy kobietom pomóc.

Rodzinie - kolebce pokoleń, należy się ekonomiczne bezpieczeństwo, opieka prawna. Niezbędna jest prorodzinna polityka państwa, szczególnie w dziedzinie podatków, kredytów, ubezpieczeń, służby zdrowia, pomocy społecznej. Niezbędna jest też prorodzinna edukacja dzieci i młodzieży, uchronienie ich przed demoralizującymi zjawiskami maskultury. W tych wszystkich sprawach musi być słyszalny głos kobiet katolickich i dostrzegane ich działanie. I w tym kierunku rozbudzamy świadomość kobiet.

W świetle dotychczasowych doświadczeń, istnienie i rola tego rodzaju związku jak nasz jawi się jako niezbędna i to zarówno w kontekście krajowym jak i zagranicznym. Nasza organizacja artykułuje postawę kobiet polskich związanych z Kościołem wobec hałaśliwych wystąpień ugrupowań feministycznych pretendujących do wyrażania opinii ogółu kobiet polskich.

Na polu międzynarodowym nasz kraj zyskuje dzięki Związkowi odpowiednik organizacji katoliczek jakie istnieją we wszystkich nieomal krajach świata zachodniego. Nasze doświadczenia i przemyślenia są przyjmowane z wnikliwą uwagą. Miałyśmy okazję prezentować punkt widzenia polskich katoliczek na kongresach i seminariach w Meksyku, Francji, Niemczech, Szwajcarii. Na terenie Polski zorganizowałyśmy dwa seminaria: polsko-francuskie z ACCF i polsko-niemieckie z KFD nt. sytuacji kobiet w obu krajach oraz roli kobiet w nowej ewangelizacji.

Na temat sytuacji kobiet i rodzin, ich roli i zadań w świetle Ewangelii członkinie Związku mówiły wielokrotnie podczas pielgrzymek diecezjalnych i ogólnopolskich, podczas spotkań w wielu kościołach i salach odczytowych.

Mając świadomość iż działać powinnyśmy w łączności i przyjaźni ze środowiskami podobnie myślącymi i czującymi, nawiązałyśmy kontakty z wieloma organizacjami i ruchami działającymi w Kościele, będąc przez lata związane blisko z Podkomisją Episkopatu ds. Duszpasterstwa Kobiet. Jesteśmy członkami m.in.: Rady Ruchów Katolickich, Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia, członkiniami i współzałożycielkami Forum Kobiet Polskich "Kobieta w świecie współczesnym", członkami Światowych Unii Organizacji Kobiet Katolickich WUCWO. Chcąc być w dialogu z kobietami innych wyznań chrześcijańskich nawiązałyśmy też kontakt z sekcją Kobiet Polskiej Rady Ekumenicznej uczestnicząc m.in. w organizowaniu Światowego Dnia Modlitwy Kobiet.

Dziś cieszymy się bardzo inaugurując tym tu spotkaniem współpracę ze Stowarzyszeniem Prasy Parafialnej. O tym spotkaniu jak i o słuszności kontynuowania współpracy zostaną poinformowane na zebraniu liderek przedstawicielki 15 już oddziałów i kół terenowych naszego Związku. Przedstawimy też założenia i zadania Stowarzyszenia Prasy Parafialnej w jednym z najbliższych numerów naszego pisma "List do Pani". I tu słowo jeszcze o naszym miesięczniku, który ukazuje się od pięciu już lat. Pismo stara się zachować klimat duchowy wynikający z nastawienia na wartości chrześcijańskie. Mówi o tradycjach, które warto chronić, o kulturze, która nas kształtuje i którą tworzymy o miłości, przyjaźni i pięknie w życiu i w domu. Pismo chce służyć rodzinie, prezentować typ kobiety inny od lansowanego przez współczesne kobiece magazyny. Chce mieć udział w propagowaniu chrześcijańskiego modelu wychowania, w podnoszeniu poziomu kultury życia codziennego, w utrwalaniu postaw temu sprzyjających, ochronie wartości religijnych i narodowych. Pismo może być pomocne jako materiał do dyskusji w małych grupach. "List do Pani" zaczynaliśmy wydawać w objętości 8 stron, w nakładzie 1 tys. egzemplarzy. Obecnie pismo ma 28 stron i 6-7 tysięcy nakładu. Brak funduszy uniemożliwia szybki i pełny rozwój pisma, a jest to przecież jedyne pismo dla kobiet wierzących. Ze znacznym mozołem stara się ono przebić na rynku mediów, gdzie przytłaczają kolorowe i krzykliwe pisma czyniące nieraz znaczną szkodę kobietom i młodemu pokoleniu.

I tu przyjdzie do nakreślenia zadań, w których możliwa jest współpraca pomiędzy PZKK i prasą parafialną, zakładając, że obu podmiotom leży na sercu prowadzenie pracy u podstaw.

1. Prasa parafialna zamieszczając informacje nt. "Listu do Pani", rekomendując nasze pismo w poszczególnych parafiach mogłaby przyczynić się do jego rozpowszechnienia, zwiększenia nakładu, a tym samym pomóc w jego utrzymaniu na rynku. Zamieszczanie w "Liście do Pani" materiałów poświęconych roli jaką dla pogłębienia formacji religijnej i obywatelskiej może mieć prasa parafialna, mogłoby przyczynić się do ukształtowania właściwego do niej podejścia potencjalnych czytelników.

2. Polski Związek Kobiet Katolickich podejmuje szereg inicjatyw i akcji, które zasługują na nagłośnienie, by objąć mogły szersze kręgi społeczne. Przykładem może tu być np. nasza sesja zorganizowana wespół z Instytutem Języka Polskiego UW - "Dom w obronie języka dziecka". Po raz pierwszy odbyła się ona tu, w tej sali parafialnej przy kościele św. Tomasza Apostoła, gromadząc przedstawicieli różnych środowisk, (w tym dziesięciu profesorów wyższych uczelni z Polski) świadomych też prawdy, że "chcąc naprawić świat, trzeba najpierw naprawić język". Sesja pomyślana jako "wędrująca" organizowana w różnych ośrodkach diecezji, powtórzona już na Uniwersytecie Warszawskim i w zmodyfikowanej formie w Domu Pielgrzyma przy Sanktuarium MB Miłosierdzia w Skarżysku Kamiennej, warta jest ze wszech miar nagłośnienia z uwagi na jej tematykę jak i sposób organizacji. Udział prasy parafialnej w wielu takich inicjatywach byłby niewątpliwie cenny. Równocześnie wiele działań w parafiach, a także sylwetki inicjatorów wielu akcji można byłoby ukazać poprzez "List do Pani" szerszemu gronu czytelników. Dotyczyłoby to również niektórych ważnych dla obu stron anonsów.

3. Związek nasz zrzesza także specjalistki wielu dziedzin: psychologii, teologii, farmacji, prawa, medycyny itp., które mogłyby nieraz zasilić tekstami archiwum prasy parafialnej. Redakcja "Listu do Pani" starałaby się też przeznaczyć miejsce na listy od autorów prasy parafialnej, zakładając, że - tak jak zamierzamy - objętość pisma zostanie zwiększona.

I jeszcze jedno zadanie, w którym mogłaby pomóc prasa parafialna. Myślę tu o pomocy w zakładaniu kół naszego Związku w wielu parafiach. Zawsze istotne byłoby wskazanie kilku odpowiedzialnych pań, które mogłyby stanowić grupę inicjatywną.

Z pewnością, można wymienić znacznie więcej pól dla współpracy. Myślę jednak, że możnaby ją rozpocząć skupiając się na jednej z przedstawionych propozycji.

Kolejne spotkania i zdobyte do tego czasu doświadczenia pozwolą wybrać w przyszłości najkorzystniejszą formę współpracy. Oby mogła ona posłużyć pomnażaniu dobra w nas i wokół nas.